Γιατί αποτυγχάνει η εταιρική εκπαίδευση;
Η παραδοσιακή εταιρική εκπαίδευση συχνά αποτυγχάνει επειδή δεν ευθυγραμμίζεται με τον τρόπο που ο εγκέφαλός μας λειτουργεί φυσιολογικά.
Η κατανόηση του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται, αποθηκεύει και ανακτά πληροφορίες είναι ζωτικής σημασίας για τη δημιουργία αποτελεσματικών προγραμμάτων κατάρτισης.
Ας αναλύσουμε τις βασικές προκλήσεις και τις πιθανές λύσεις χρησιμοποιώντας έννοιες όπως η επιστήμη της λήθης, ο σχηματισμός συνηθειών και καινοτόμες μαθησιακές προσεγγίσεις όπως το Nanolearning.
Γιατί αποτυγχάνουν τα παραδοσιακά προγράμματα κατάρτισης;
Ένας από τους βασικούς στόχους της εταιρικής κατάρτισης είναι η αύξηση της παραγωγικότητας των εργαζομένων με τη διδασκαλία νέων δεξιοτήτων και γνώσεων που μπορούν να εφαρμοστούν στον εργασιακό χώρο. Ωστόσο, παρά την επένδυση στην κατάρτιση, οι εταιρείες διαπιστώνουν συχνά ότι τα προγράμματα αυτά υπολείπονται των προσδοκιών. Οι λόγοι έγκεινται συχνά σε δύο σημαντικούς παράγοντες:
1. Η επιστήμη της λήθης
– Ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι εγγενώς προγραμματισμένος να ξεχνάει. Η «Καμπύλη λήθης» του Hermann Ebbinghaus, που ανακαλύφθηκε το 1885, αποκάλυψε ότι οι άνθρωποι ξεχνούν έως και το 50% των νεοαποκτηθέντων πληροφοριών μέσα σε μία ημέρα και έως και το 90% μέσα σε μία εβδομάδα. Η σύγχρονη νευροεπιστήμη συνεχίζει να επιβεβαιώνει αυτό το φαινόμενο, καθιστώντας σαφές ότι μεγάλο μέρος της γνώσης από τις εκπαιδευτικές συνεδρίες ξεθωριάζει γρήγορα, χωρίς ενίσχυση.
– Αυτή η ταχεία μείωση της διατήρησης αποτελεί θεμελιώδη πρόκληση για την εταιρική εκπαίδευση, διότι αν οι εργαζόμενοι δεν μπορούν να ανακαλέσουν στη μνήμη τους αυτά που έμαθαν, δεν μπορούν να τα εφαρμόσουν στην εργασία τους. Η κατάρτιση που δεν περιλαμβάνει στρατηγικές για την αντιμετώπιση της λήθης είναι απίθανο να παράγει μακροπρόθεσμα αποτελέσματα.
2. Συνήθεια πάνω από τη γνώση
Ο εγκέφαλος έχει μια φυσική προτίμηση στις συνήθειες. Οι συνήθειες είναι αυτόματες, βαθιά ριζωμένες συμπεριφορές που παρέχουν μια αίσθηση οικειότητας και άνεσης. Δεδομένου ότι οι συνήθειες συνδέονται με νευρικές οδούς που έχουν ήδη δημιουργηθεί, είναι πολύ πιο εύκολο για τον εγκέφαλο να τις ακολουθήσει από ό,τι νέες γνώσεις ή συμπεριφορές.
– Αυτή η τάση δυσκολεύει τους εργαζόμενους να εφαρμόσουν νέες δεξιότητες από την εκπαίδευση, επειδή επιστρέφουν φυσικά σε παλιές συνήθειες που τους φαίνονται πιο άνετες και απαιτούν λιγότερη γνωστική προσπάθεια. Χωρίς σκόπιμη προσπάθεια για εξάσκηση των νέων δεξιοτήτων, η παραδοσιακή εκπαίδευση αποτυγχάνει να οδηγήσει σε αλλαγή συμπεριφοράς.
Πώς να κάνετε τη μάθηση να επικρατήσει: Ξεπερνώντας αυτές τις προκλήσεις
Δεδομένων των εμποδίων της λήθης και των παγιωμένων συνηθειών, πώς μπορούμε να κάνουμε τη μάθηση πιο αποτελεσματική; Η απάντηση έγκειται στην άμεση αντιμετώπιση αυτών των ζητημάτων με στρατηγικές που ευθυγραμμίζονται με τον τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου:
1. Αποθήκευση της γνώσης στη μακροπρόθεσμη μνήμη
– Επανάληψη: Η πληροφορία πρέπει να ενισχυθεί επανειλημμένα για να μεταφερθεί από τη βραχυπρόθεσμη στη μακροπρόθεσμη μνήμη. Η τακτική έκθεση στο μαθησιακό υλικό βοηθά στην εμβάθυνση της κατανόησης και δημιουργεί ισχυρότερες νευρικές συνδέσεις.
2. Μετατροπή της μάθησης σε συνήθεια
– Η συνέπεια είναι το κλειδί: Για να μετατραπούν οι νέες δεξιότητες σε συνήθειες, πρέπει να ασκούνται με συνέπεια μέχρι να γίνουν αυτόματες. Αυτή η διαδικασία βοηθά στην ενσωμάτωση των νέων συμπεριφορών στα συνήθη πρότυπα του εγκεφάλου.
– Μικρά, σταδιακά βήματα: Η διάσπαση της μάθησης σε μικρά, διαχειρίσιμα κομμάτια διευκολύνει την ενσωμάτωσή της στην καθημερινή ρουτίνα, εξασφαλίζοντας σταθερή και βιώσιμη πρόοδο.
– Συναφείς εναύσματα: Αυτές οι ενδείξεις προτρέπουν την ανάκληση πληροφοριών στις σωστές στιγμές, καθιστώντας πιο πιθανή τη χρήση της μαθημένης συμπεριφοράς. Με την ενσωμάτωση των εναυσμάτων στις καθημερινές εργασίες, η γνώση γίνεται πιο προσιτή και εφαρμόσιμη.